4e wandeldag - van de Franz-Senn-Hütte naar de Neue Regensburger Hütte

Wekker weer op 6u15, net als iedereen lijkt het. Helaas is het buiten helemaal wit, we zitten in dichte wolken. Er valt ook wat regen. Hopelijk trekt dat weg, we hebben een lange tocht voor de boeg waar ik best wat tegenop zie. 9 km, 650m stijgen en 515 dalen over een 'zwart' pad, dat is een moeilijkere categorie dan de afgelopen dagen. Maar volgens SNP moet het te doen zijn met een goede conditie, geen hoogtevrees en vaste benen. De wandeling van gister heeft me gelukkig wat vertrouwen gegeven.

Ontbijt weer hetzelfde als gister. Bastiaan neemt nu wat choco flakes. Hij leeft verder op mueslirepen, die hebben we toch genoeg. Ik smeer wel weer wat brood voor lunch. Ondertussen zien we ook de zon doorbreken, fijn. We pakken de boel weer in, voor de zekerheid met een extra plasic zak als bescherming tegen de regen. Ook voor het eerst de broekspijpen aangeritst, het is fris.

Rond half 9 vertrekken we, helaas toch weer in de mist. Het trekt net op tijd even open om de hut nog te kunnen zien. Daarna gaan we om een heuvel heen en blijft de hut buiten beeld. Wel een mooi uitzicht over het Oberberg dal waar we eergister doorheen liepen. Maar ook vaak geen enkel uitzicht door de dichte mist. Ook weer diverse Notenkrakers zien vliegen.

Het pad is het eerste deel vrij vlak en inderdaad wel spannend, vooral door de rotsvelden waar we doorheen moeten. Grote stappen van het ene naar de andere rotsblok, de stokken hebben hier weinig nut. Soms een riviertje oversteken, alhoewel die ook wel eens onder de rotsen door lopen, dan hoor je het alleen. Op het punt waar de klim gaat beginnen, pauzeren we even voor wat eten. Onderweg al wel wat bosbessen gegeten, die groeien hier volop. Dan begint de klim, op een paar vlakke stukjes na gaat het daarna meestal omhoog. We hebben twee mensen voor ons (die hebben ons aan het begin ingehaald) en daardoor kunnen we zien waar het pad heengaat. Soms vraag ik me af hoe ik daar in hemelsnaam moet komen, maar door het pad steeds meter voor meter te bekijken, lukt het toch om alle lastige stukken voorbij te komen. Voor Bastiaan met zijn lange jonge benen is het minder lastig en hij loopt meestal voorop. Dat is voor mij wel handig, dan hoef ik het pad niet te zoeken.

Er zijn veel hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk. Voor Bastiaan is de eerste sneeuw die hij kan aanraken een top moment, dat heeft hij al heel lang als wens. Ik geniet van alle uitzichten (als ze er zijn), van een onverwacht meertje met veenpluis en vooral van het feit dat ik dit kán.

Het laatste stuk naar de pas gaat over een halfronde puinhelling, we zien dat pad duidelijk lopen. Het valt me mee hoe lastig dat is, alleen kleine stukjes naar beneden vind ik moeilijk door de onvaste ondergrond.

Op 2715m zijn we op de pas en zien we allereerst een flink stuk sneeuw dat aan de andere kant tegen de rand aan ligt. En dan het dal aan de andere kant. Het is even helder, je ziet zelfs het dal helemaal beneden, waar we eergister begonnen zijn. Je kunt hier nog een zijpad nemen om een top te beklimmen. Ik was dat niet van plan, maar de mensen die voor ons liepen, komen net enthousiast naar beneden, dus we gaan ook maar, het scheelt dat het zonder bepakking kan omdat we toch terug moeten naar de pas. Zo makkelijk als ze zeiden dan het was, vind ik het niet, maar Bastiaan haalt me over om door te zetten en we halen de top, de Basslerjoch op 2829 meter! Dat het mooie uitzicht er niet is door de mist (we hadden anders de volgende hut kunnen zien liggen), mag de pret niet drukken.

Dan volgt een lange afdaling. Eerst terug naar de pas en vanaf daar het dal in. Ik zag op tegen het eerste stukje omdat je om de sneeuw heen moet door puin/gravel op een plek waar geen pad is. Voetje voor voetje met de stokken als steun lukt het zonder uitglijden. Opluchting als ik weer op het pad ben. Helaas verderop nog wel weer een groot rotsveld, soms lukt het me alleen zittend om van een rotsblok naar beneden te komen. Heb ergens een bloedende duim opgelopen, maar pleister is niet nodig. Het laatste stuk van de afdaling gaat over een graat, met links en rechts en helling. Onderaan zien we al het horizontale pad dat we daarna zullen volgen tot de hut. Dat loopt lekker! Alleen nog een paar riviertjes over, maar onze schoenen zijn waterdicht, dus geen zorgen. Op dit laatste stuk zien we ineens wat meer mensen, verder hebben we alleen 3 inhalers gezien en 2 hardlopers (!) die ons tegemoet kwamen. Ik had meer mensen verwacht omdat dit een populaire route is.

Het laatste stuk is nog een half uur, we zien de hut al liggen. Die ligt op de rand van een plateau, boven een waterval. Erg aantrekkelijk! Komen om half 6 aan, mooi op tijd voor het avondeten dat ook hier om stipt 18u wordt geserveerd.

De hut heeft een oud gedeelte (wit gebouw met rood-witte luiken) en een nieuwe houten aanbouw. Wij hebben een 4-persoons kamer bovenin de aanbouw met uitzicht op het plateau achter de hut. Er staat een breed dubbel stapelbed. Onderin liggen al spullen, dus wij gaan boven. Geen tijd meer voor douchen, meteen naar het diner. Helaas is Bastiaan not amused vanwege het volledig vegetarische eten in deze hut. Hij houdt het na de soep voor gezien, maar komt later nog wel even terug voor het toetje. Ik vind het echter heerlijk: soep, saladebuffet, 3 soorten hoofdgerecht en gebak toe.

Zit aan tafel met 3 Duitse meiden, twee middelbare mannen uit Wales en een Poolse vrouw die deels in Wales woont en daar in dezelfde bergwandel- cq klimvereniging zit als de mannen. Zij doen de hele Stubaier Höhenweg. Die bestaat uit 7 etappes en is in totaal 80 km (zie https://www.visittirol.nl/activiteiten/sport/wandelen/alle-wandelroutes/a-stubaier-hoehenweg). Wij hebben vandaag 1 van die etappes gedaan. En daar laten we het denk ik maar bij ;-)

Na het eten vrij snel naar bed, moe!

3e wandeldag, vanaf de hut - steenbokken, marmot dichtbij

Vandaag een 'rustdag', slapen vannacht in dezelfde hut. Ontbijt is helaas wel vroeg, van 6 tot 7. Zo kunnen wandelaars op tijd vertrekken om het in de middag vaak wat slechtere weer voor te blijven. Het ontbijt is een buffet met fruit, muesli, brood, kaas en vleeswaren. Er liggen zakjes om lunchbrood me te nemen. Ik geniet van yoghurt en muesli, Bastiaan neemt fruitsalade.

Bastiaan gaat daarna even terug naar bed met zijn telefoon, ik vertrek rond 8u voor een wandeling omhoog langs de Alpeiner Bach. Het eerste deel is vlak, door fantastische weides met bloemen. Lekker om de rust te hebben om te fotograferen en vogels te zoeken. Ik zie wat tapuiten, een paartje kneu en veel waterpiepers.

SNP heeft voor ons bedacht om vandaag ruim 7 km naar een meer te lopen, maar dat is me wat te gortig. Ik zie wel hoe ver ik kom. Het is sowieso een schitterend pad, omhoog langs een bulderende waterval. Uiteindelijk loop ik toch iets verder dan vantevoren gedacht, ik zag wat andere mensen op een richel boven de waterval en heb dat als doel gesteld. Was de moeite waard! Het is een vlak keteldal, een halfrond plateau met aan de bovenrand een gletsjer. Er staat een soort tempel: een paal met Nepalese vlaggetjes. Ik zie ook waar de route naar het meertje naar toe gaat over een puinhelling en ben blij dat ik dat niet van mezelf hoef.

Op de terugweg, als ik weer op het vlakke deel ben, zie ik Bastiaan aankomen. Die is even na 12u uit de hut vertrokken. Mijn benen zijn nog niet moe en zonder bepakking loopt het wel lekker. We gaan samen nog een andere helling op, naar rechts (eerder ging ik naar links). We klimmen over een soms spannend en duidelijk minder begaan pad naar de morene wal, een scherpe richel met puin die door een gletsjer is opgestuwd. Bastiaan is het eerste boven en meldt dat hij een meertje ziet en wat bruine geiten. Geen schapen vraag ik nog, want die lopen hier wel op de hellingen. Nee, geiten. Maar ze zijn vrij groot, met hele grote horens. Steenbokken! Wauw, die heb ik nog nooit gezien. Het is een groep van ongeveer 10 dieren. Ze trekken zich niks van ons aan. Heel indrukwekkend.

Er valt ondertussen wat regen, we schuilen, net als de steenbokken aan de overkant, onder een rots. Het is gelukkig een korte bui, we lopen nog een stukje verder om te kijken wat er achter de volgende richel ligt. Onderweg de tweede ontmoeting met het plaatselijke dierenleven: er fluit een marmot vlakbij en Bastiaan ziet hem. Op slechts 10 meter afstand! Onze dag kan niet meer stuk!

Achter de volgende richel ligt ietwat teleurstellend, nog een puinhelling. Er staat een eind verder wel een klein hutje waar Bastiaan graag zou willen schuilen voor de volgende bui, maar ik vind het mooi geweest. We moeten het spannende pad ook nog weer heelhuids terug lopen. Dat kost ongeveer een uur, daarna loopt Bastiaan in wat sneller tempo terug naar de hut en duikt weer ons hok in. Ik ben rond 15u terug en ga met een grote cappuccino in de eetzaal zitten om alle foto's van de afgelopen dagen online te zetten.

Om 18u weer diner, aan dezelfde tafel met dezelfde Duitsers. Weer soep en salade en als hoofdgerecht lasagne. Lekker. En meer dan genoeg. Moe en voldaan op tijd naar bed. Fijne dag gehad!

2e wandeldag - door het Oberberg dal naar de Franz-Senn-Hütte

Half 8 op, inpakken, ontbijt. Laten 4 oude stokken tijdelijk achter, die nemen we volgende week wel weer mee.

Rond 9u de bus naar Neustift. Taxi zou ons daar om half 10 oppikken, maar komt veel te laat. Lastig, staan we wel op de goede plek? Hebben ze toen ik gister belde wel goed begrepen dat we vandaag naar Seduck willen? Heb ze gebeld, maar contact lukte niet. Sms gestuurd. Tegen 10 kwam hij toch. Gelukkig. Voor €12 samen naar Seduck in het Oberberg dal, en zijdal van het grote Stubaital.

Dan zo'n 7,5 km lopen. Eerst geleidelijk omhoog tussen weilanden door. Onderweg een forellen vijver, wat marmotten in een weiland en een lekker restaurant (Oberissalm) met Kaiserschmarrn. Mmmm. Dan volgt een stevige klim, deels door bos, later wat opener. Helaas wat regen, we schuilen een tijdje onder een struik, maar worden toch vrij nat. Omdat er ook onweer is, wil ik liever pas verder als de kern van de bui voorbij is. Duurt een half uurtje. We worden daarna wel weer warm door de klim. Boven zien we het doel van vandaag al liggen, de Franz-Senn-Hütte. Nog een heel mooi stuk door een moerasgebied waar het pad uit flinke stapstenen bestaat. Vlak bij de hut een forse waterval, gaaf!

In de hut aanmelden, we geven onze eetvoorkeur door voor vanavond (1x vega, 1x vlees), krijgen een kaartje met barcode waarmee we onze drankjes kunnen betalen (avond voor vertrek afrekenen) en mogen onze schoenen achterlaten in de droogkelder, daar zijn warme buizen en een kachel, handig. Dan naar de slaapzaal op zolder, daar zijn 8 'boxen' waarin een matras, twee kussens en twee dekens liggen. Wij hebben box 6. Prima systeem, een slaapzaal wat iedereen toch een soort privé kamertje heeft.

Ik ga douchen, Bastiaan pakt zijn telefoon. Er is wifi.

Om 18u wordt het eten geserveerd. Iedereen heeft een tafel toegewezen, onze naam staat op een tafel die we delen met een Duitse vader met zijn zoon. Wisselen wat ervaringen uit, best leuk. We hebben halfpension met een volledig maal met soep, salade, hoofdgerecht (B vis, ik groentestrudel) en toetje. Ruime porties! Bastiaan gaat daarna weer lekker naar ons bedhok, ik blijf nog lang zitten om de foto's van de afgelopen dagen online te zetten. Ga als 1 van de laatste naar boven. Om 22u moet het rustig zijn in de hut. De slaapzaal is al donker, gelukkig heeft mijn koplampje en rode lamp. Het snurken van de andere slapers valt gelukkig mee.

Eerste wandeldag, Schlick 2000 - 8,6 km en ca 550 m stijgen - terug naar hotel

(noot vooraf bij plaatsen op 31 juli om 21u30: ik ga later nog foto's bij dit verhaal zetten)

Om 7u gaat de wekker. Lekker geslapen! We hebben 1,5 uur de tijd voor ontbijt en inpakken. Of eigenlijk uitpakken, want we nemen veel minder mee, de rugzakken zijn half leeg. Wel oa 2l water pp, wat noodspullen, jas voor als het voorspelde buitje inderdaad gaat vallen en de wandelstokken. Ik had zelf al 2 stokken en we hebben er nog twee geleend van Corine en Leo.

Prima ontbijt, oa muesli en broodjes met een vers gekookt eitje. We zien nog 10 andere gasten. Veel meer zullen er in dit pension ook niet zijn denk ik, het is niet zo groot.

Om half 9 naar de bushalte, nemen de bus naar Fulpmes en moeten dan nog een stukje omhoog lopen. Helaas iets verder dan gepland want ik koos de verkeerde bushalte. Altijd lastig, onbekende bussen. Het is een kleine 2 km naar de kabelbaan Kreuzjoch. Daar mogen we gratis in. Gaat een flink stuk omhoog, naar het ski-wandel gebied Schlick 2000. Daar heeft SNP een route van bijna 10 km en 750m stijgen en dalen uitgezet tussen 2100 en 2500 meter hoogte.

Boven bij het kabelbaan station hebben we uitzicht op het ondiepe dal aan de NO kant van de bergrug. Indrukwekkende rotspartijen. Daar nog even de boel organiseren, zonnebrandcrème smeren (het is stralend weer) en een kopje koffie en dan op pad. Het is 10 uur. Begint meteen mooi met een vrij vlak liggend smal pad aan de kant van het Stubaital met groots uitzicht op het dal en de bergen aan de andere kant. Ik meteen al blij met een Notenkraker (gaai-achtige vogel). Weinig mensen op dit pad terwijl het bij de kabelbaan toch best druk was. Maar de meeste mensen blijken aan de andere kant van de bergrug te lopen, we zien ze er als wij ook terug komen aan die kant. Gelukkig dunt het wel uit als we verder naar het ZW lopen. Onderweg een baby zangvogeltje op het pad, kon nog niet goed vliegen. Heb de ouders helaas niet gezien. Ook nog een paar cirkelende gieren, moet de soort nog opzoeken. En een wolk Alpenkauwen. Later in de lucht vooral parapante vliegers.

Na een beste klim en daarna een afdaling door een wei met 'bellende' schapen komen we rond 12u bij het verste punt vanaf de start, de Starkenburger Hütte. Tijd voor lunch: kaiserschmarrn en een spinazie-kaas knödel. Heerlijk!

Dan een forse klim, bijna 300m over een spannend pad met veel losse stenen. Lukt wel goed, blij met de stokken als extra steun. Alhoewel we wel al bedenken dat we straks in het dal nieuwe stokken gaan kopen. We weten nu wat belangrijk is en wat onze stokken niet hebben: een click systeem (ipv een draaisysteem) en neopreen handvaten zijn fijn met zweterige handen. En dopjes onderop ipv harde punten zodat ze niet in zachte grond wegzakken.

Op het hoogste punt van vandaag (iets meer dan 2500 m) besluiten we om de route toch maar wat in te korten omdat we bang zijn dat we anders niet op tijd terug zijn bij de kabelbaan. Die sluit om 16u15. Er volgt nog een spannende afdaling, deels met een staalkabel als reling. Die is hard nodig. Ook weer een stukje tussen lawinehekken door. We doen een klein stukje over hetzelfde pad als vanochtend en daarna het laatste stuk langs de NO kant van het bergruggetje. Zijn op tijd terug, gelukkig hoefden we ons niet heel erg te haasten.

Heb later de lengte van onze route nagemeten op de kaart. Garmin horloge zegt namelijk maar 5, maar die heeft veel kms gemist door trage voortgang op het horizontale vlak. Inderdaad is het meer: we hebben 6 km van de SNP route gedaan en daarna nog 2,6 via de kortste weg naar de kabelbaan, totaal 8,6 km. Scheelt uiteindelijk dus slechts een ruime km met de oorspronkelijke route, maar vooral veel hoogtemeters (ongeveer 200).

Beneden in Fulpmes bij het kabelbaan station halen we een ijsje en nieuwe stokken. En een pet voor Bastiaan; hij had er eigenlijk gister 1 willen kopen in Innsbruck, maar ja, daar waren we veel te laat. Gelukkig kon hij vanochtend in het pension 1 lenen.

Er gaat nu een bus vanaf het kabelbaan station, prettig. Zijn rond 17u weer terug in het pension. Beide met zere voeten en vermoeide benen en Bastiaan met een kleine blaar. Maar vooral met veel mooie herinneringen! Goede start van de vakantie! Wel blij dat we morgen iets minder ver hoeven ;-)

Moeten helaas later nog wel weer een klein stukje lopen, naar het dichtst bijzijnde restaurant. Een pizzeria die ook lekkere spaghetti blijkt te hebben. Zijn niet lang blijven zitten, in de beginnende schemer rond 20u weer terug, net voor de lichte regen die nu eindelijk toch nog valt. Ik ga op het balkon zitten om dit te schrijven, Bastiaan ligt op bed met zijn telefoon. Moe maar voldaan!

Poging 2 om in Oostenrijk te komen: hele dag in de trein, chaos op het spoor

Om 6u op, factuur van het hotel ophalen voor de refund (dezelfde man van vanacht zit er nog) en dan een paar minuten lopen naar het station. Om 6u43 vertrekt de ICE naar Keulen. Op het perron wat bekende gezichten van gisteravond en ook een nog bekender gezicht: Lucas, een vriend van Trenke, die ik ken van een paar gezamenlijke spelletjesavonden. Hij gaat met zijn dochter naar Wenen en zat in dezelfde nachttrein...

De eerste twee treinen vandaag (van de 5 die we hebben gepland), gaan redelijk op tijd. Maar de derde (vanaf Köln hbf) is vertraagd en we komen veel te laat aan in Mannheim. Dat betekent dat we later op de dag de gereserveerde trein van München naar Innsbruck niet zullen halen. Is op zich niet erg, er gaan meer treinen. Enkele lokale die je niet hoeft te reserveren, maar waar je wel een paar keer moet overstappen. En dat is een risico, het lijkt erop dat er erg veel treinen vertraagd zijn vandaag. Misschien de hitte? In Frankrijk is het > 40 graden. Er is ook een rechtstreekse trein die je wel moet reserveren en ik weet inmiddels dat ik via de website van OEBB voor €6 een trein kan reserveren zonder een ticket te kopen. Dus dat doen we.

In de ICE trein van Mannheim naar München hebben we geen gereserveerde plaatsen, maar er is genoeg ruimte, dus dat gaat voorspoedig. In München hebben we 40 minuten de tijd, lopen een klein stukje de stad in voor avondeten: dürüm kebab en falafel. Lekker.

De rust is helaas van korte duur. Terwijl we teruglopen naar het station geeft de DB app een melding: de gereserveerde trein is gecancelled! Reden is iets mbt een 'unauthorised person'. Er is een alternatief via Kufstein. Iets later zie ik in de DB app dat die handig blijkt aan te sluiten op de gereserveerde trein (die dus blijkbaar wel rijdt, maar niet vanaf München hbf). Doen we. Om 18u41 van spoor 10. Maar alles wat er komt en gaat, geen trein. Er wordt iets omgeroepen en er gaan wat mensen lopen. Geen idee wat de bedoeling is. Ernaast, op spoor 9 komt net een trein, een lokale (RE5), die via Rosenheim gaat. Dat is de plaats waar we volgens de app in de gereserveerde trein zouden kunnen stappen. We wagen de gok. Zijn niet de enigen die vertwijfeld rondkijken. Ook een NLse jongen die gister ook in de Nightjet zat. Hij waagt de gok ook. Gelukkig allemaal terecht, in Rosenheim komt inderdaad de (vertraagde) Railjet van OEBB die naar Innsbruck gaat. De airco is er kapot en het is behoorlijk warm, maar dat houden we wel een uurtje uit.

Om 19u45 zijn we er! 14 uur na vertrek uit Utrecht. Toch best bijzonder dat je in zo'n relatief korte tijd tussen de Alpen kunt staan! Ookal was het een lange en wat chaotisch reis met veel onzekerheden, ik denk dat ik het toch verkies boven een reis met de auto (met files en, als je zelf rijdt, geen optie om te slapen of andere dingen te doen).

Nu nog het laatste stukje naar de eindbestemming. Om 20u05 vertrekt bus 590b naar het Stubaital. We hebben vouchers om deze gratis te kunnen gebruiken. En dan zijn we rond 21u in Pension Tina in Neder. Fijn!

We krijgen wat informatie, een wandelkaart en de Stubai kaart waarmee we gratis in de bus en kabelbanen mogen. Op de kamer staat een groot dubbel bed en er is een ruime badkamer en groot balkon met uitzicht op het dal. Prima!

Douchen, even wat spullen organiseren, nog wat bezig met telefoon en dan eindelijk naar bed, zullen vast goed slapen!

Heenreis: valse start, veel kapotte treinen en wachten, hotel in Utrecht...

Gister alles al ingepakt, de rugzakken zijn beide net onder de 10 kg. Redelijk. Zou iets minder mogen. Nou ja, de noodvoorraad mueslirepen en zoute pinda's wordt vast iedere dag wat lichter ;-)

Vanochtend in alle rust opstaan, reislog aanmaken, laatste dingetjes regelen.

Om half 1 de bus vanaf de Noodweg naar het station, willen de trein die om 13u19 vertrekt. Helaas is er een stroomstoring en rijden er geen treinen tussen Assen en Zwolle. Advies is om via Leeuwarden te gaan. Mooi, die trein vertrekt over 5 minuten, kunnen we halen. De verwachte aankomsttijd in Utrecht is slechts een half uur later dan het oorspronkelijke plan en we hebben nog steeds 2 uur in Utrecht voordat de nachttrein vertrekt.

Vanwege werkzaamheden moeten we overstappen in Hilversum waar de aansluitende trein ook niet blijkt te rijden. Maar ach, tijd zat en er rijden genoeg treinen op dat traject.

Om half 5 in Utrecht, nog steeds ruim op tijd. Eerst maar wat eten. Creatief maal: sushi van AH, paar stukken kip van KFC en een ijsje. We blijken daarna zelfs nog wat meer tijd te hebben, de nachttrein heeft vertraging. Uiteindelijk vertrekt hij 40 minuten te laat, om kwart voor 7. Op het perron staan meer mensen met rugzakken en wandelstokken. We maken ons niet druk, deze trein gaat naar ons einddoel en we hebben morgen in Innsbruck ook absoluut geen haast, we hoeven pas in de avond in het hotel in het Stubaital te zijn.

Onze gereserveerde slaapplaatsen zijn in de tweede wagon achter de locomotief. We hebben een 4-persoons coupé waar nu al 1 Oostenrijker is en we horen dat er later in Keulen nog iemand bij zal komen.

In Elst (waar de trein normaliter niet zou stoppen) blijft de trein ruim een uur staan, er is iets mis met de stroomvoorziening. Gelukkig worden de deuren geopend zodat men naar buiten kan. Het is heerlijk weer en in de trein zonder stroom (en dus geen airco) best warm.

Met inmiddels bijna 2 uur vertraging (en nog steeds geen zorgen) vertrekken we rond half 9 uit Elst. Helaas is de vreugde van korte duur. Vlak voor de brug over de Nederrijn ineens een noodstop. En weer geen stroom. Het blijkt een andere oorzaak te hebben, de bovenleiding is kapot en er zijn ook ruiten van de trein gesneuveld. Ai. De omroeper voorspelt al dat de trein ws niet verder kan.... Tja, niks aan te doen. De trein staat wat scheef in een bocht, de deuren mogen niet open. Raampjes gelukkig wel. Er zit niks anders op dan wachten. Het is best gezellig in het treinstel met twee gezinnen en nog wat losse reizigers en het personeel. Iedereen blijft rustig en is deels gelaten en lacherig. Bastiaan en ik zien er gelukkig de lol wel van in, zoiets maak je niet vaak mee en we zijn er redelijk gerust op dat we Innsbruck morgen nog wel gaan halen. Mooie zonsondergang boven de rivier met de Veluwe erachter.

Het blijft lang onduidelijk wat er gaat gebeuren. In de media lezen we na een tijdje dat Prorail nog zoekt naar de beste manier om te evacueren, er zitten maar liefst 350 mensen in de trein.

https://www.nu.nl/binnenland/6322577/350-mensen-vast-in-trein-naar-oostenrijk-door-kapotte-bovenleiding-bij-arnhem.html

Het worden uiteindelijk bussen, we zien ze al aankomen in het donker. Tegen 23u komt het bericht dat we de trein uit kunnen. Er is in de eerste wagon 1 deur open en met een tijdelijk trapje komen we op het talud. Er zijn veel prorail medewerkers om te helpen en bij te lichten. Een klein stukje lopen naar een verhard stuk waar we de beide rails kunnen oversteken, daarna nog een stukje verder naar het weggetje dat langs de rivier loopt. Over de rails naast ons is trouwens geen enkele trein meer langs gekomen, het lijkt erop dat dit traject volledig is afgesloten.

De locomotief heeft een behoorlijk stukke voorruit, zal voor de machinist geen pretje zijn geweest. Dan valt ons 'leed' alles mee.

Omdat we vrij voorin de trein zaten, komen we in de eerste bus. Die is na ruim een uur terug in Utrecht en zet ons eruit bij het station, zonder aanwijzingen over hoe nu verder. Eerder was al iets gezegd over hotelvouchers, maar dat blijft nu onduidelijk. Het is dan fijn dat iedereen in hetzelfde schuitje zit, met zijn allen weten we veel. Even verderop blijken namelijk NS mensen te staan die vouchers uitdelen. We mogen zelf een hotel zoeken en kunnen tot max €200 declareren. We haken aan bij 1 van de gezinnen uit onze wagon en gaan naar het eerste hotel in de buurt. Het inchecken gaat ontzettend traag en de rij is erg lang. Na een tijdje wachten toch maar eens vragen naar de mogelijkheden. Dan blijkt dat er 20 kamers voor 2p beschikbaar zijn, maar er staan veel meer mensen... Wij besluiten het goede te doen en onze plek als 10e in de rij af te staan aan een Arabisch sprekend gezin met kleine kinderen dat achteraan staat. Hopelijk hebben ze het begrepen. Het tweede hotel dat we proberen heeft ook een lange rij en nog minder kamers... Verder zoeken dan maar. Aan de andere kant van het spoor bij Inntel staan nog niet zoveel mensen, maar de persoon die in zijn eentje alle gestrande reizigers moet inchecken, weet nog niet hoeveel kamers er zijn. Bastiaan blijft daar staan, ik ga naar het 4e hotel. Ook daar al wat andere slachtoffers en onzekerheid over de mogelijkheden. Gelukkig belt Bastiaan na een half uurtje dat het bij Inntel lijkt te gaan lukken, dus ik ga terug. Uiteindelijk staan we om 1u45 in een kamer! Voor €145, vrij luxe, grote badkamer, leuk uitzicht. Jammer dat we er maar kort van kunnen genieten. Ik ben ondertussen al bezig met het reserveren van de reis voor morgen. Na wat mislukte pogingen omdat treinen vol blijken te zitten, kan ik plaatsen reserveren in 3 treinen. Morgen om 6u43 vertrekken, 4x overstappen en, als het goed is, om 17u18 in Innsbruck. We gaan het zien!

Om 3u licht uit. Pff, bijzondere dag!

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom op ons reislog!

We gaan weer eens op vakantie :-)

Van 30 juli t/m 6 augustus zijn Bastiaan en Karen in het Stubaital in Tirol, ten Z van Innsbruck voor een 6-daagse huttentocht. Het is een geschikte tocht voor beginnende bergwandelaars: één dag vanuit een hotel en daarna 4 nachten in twee hutten. Geregeld door SNP Natuurreizen. Heenreis met de nachttrein van Utrecht rechtstreeks naar Innsbruck. Terugreis van Innsbruck naar Berlijn waar Henk en Simon dan als het goed is zijn aangekomen met de caravan en tentjes. Na een paar dagen gaat Simon alweer naar huis ivm de KEI week (introductieweek van de universiteit). De rest heeft het plan om een rondje te maken door Tsjechië. Maar we zien wel :-)

In dit reislog zullen we waarschijnlijk regelmatig wat verhalen en foto's plaatsen, en via de kaart zie je waar we zijn geweest.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Groet,

Karen en de mannen